Stefan Rowecki, pseudonim „Grot”, „Grabica”, „Rakoń”, (1895-1944), przywódca polskiego państwa podziemnego, generał. Po ukończeniu gimnazjum, w wieku 18 lat zaangażował się w ruch strzelecki. W czasie I wojny światowej 1914-1917 w Legionach Polskich. Od 1918 w Wojsku Polskim, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1920. Od 1919 kapitan, od 1932 pułkownik dyplomowany, pełnił obowiązki m.in.: dowódcy 55 Poznańskiego pułku piechoty w Lesznie 1930-1935, dowódcy Brygady KOP „Podole”. Od 1939 organizował i dowodził Warszawską Brygadą Pancerno-Motorową, na jej czele walczył w kampanii wrześniowej 1939. W październiku 1939 mianowany szefem sztabu SZP. Od stycznia 1940 generał, od czerwca 1940 Komendant Główny ZWZ. Przeprowadził akcję scaleniową organizacji konspiracyjnych w jednolite wojsko podziemne – Armię Krajową (AK), od 1942 jej Komendant Główny. Przygotowywał plan powstania powszechnego, powołał Kierownictwo Dywersji („ Kedyw”) do prowadzenia walki czynnej w czasie okupacji. W 1943 aresztowany i osadzony przez Niemców w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen, zamordowany kilka dni po wybuchu powstania warszawskiego w 1944 r.